8ª SEMANA
[2ª SESIÓN]
Nesta última semana do primeiro trimestre, pasados os exames, lendo a Berta Dávila ou a Albert Sánchez Pinyol, collemos aire para sentir xa a proximidade dese tempo de feliz descanso e reparación que nos devolverá axiña, con tenrura, á infancia.
A imaxe de Pau Valls está atravesada por unha liña diagonal.
Entre o balón de fútbol e o libro, quedamos cun libro no que, por que non, se poida falar de fútbol...
Eso si: preferimos os campos de O Carregal ou Riazor aos estadios de Qatar.
A nosa vitoria: aprender a saber perder para, cando corresponda, saber ganar con dignidade e respecto aos compañeiros que xogaran no papel de adversarios.
Pode ser que ela estea a ler un relato de Erri de Luca e el teña entre as súas mans unha antoloxía de contos de Lucía Berlin.
Ou ben que estea a suceder que mesmo nesta intersección temporal, ademais de coincidir as súas miradas ao través dos cristais, coincidan as súas eleccións...
E polo tanto, a partir deste momento o que, até agora, ía en paralelo invertido, remate confluíndo nunha historia que alguén terá que escribir.
JAVIER VÁZQUEZ COSTA, «Para vós, jogadores», AGAL, Santiago, 2022, 112 páxinas.
Esta semana recibimos con xúbilo a visita de Javier Vázquez Costa, [ex] alumno do noso IES, que veu a agasallar á nosa biblioteca cun exemplar do seu primeiro libro.
A súa titora do Traballo de Fin de Master, Teresa Moure, ante a excelencia do texto de Javier, Graduado en Ciencias Políticas pola USC, recomendou á editorial a publicación deste ensaio subtitulado As masculinidades nos videojogos.
Dúas observacións finais:
Primeira: nestes momentos Javier está a traballar na empresa NorQuality no Departamento adicado ao deseño de plans de igualdade.
Segunda: a adicatoria (Para el IES Francisco Aguiar por enseñarme tantas cosas permitirme conocer a compas y profes increíbles y por ser la inagotable fuente de sueños y fantasías de tanta gente), non foi obtida a punta de pistola.
Parabéns, Javier!
Ler co virxinal asombro que se lle atribúe aos anxos...
Unha das maneiras que ten o xénero humano de porfiar coa morte é manter vivas as persoas arrebatadas. Sabemos que é unha guerra que temos perdida, aínda que, xestos como o de querer ler historias, como as escritas por Anxos Sumai ou por Almudena Grandes, permiten obter a gratificante sensación de ter vencido, polo menos, nalgunha das contendas.
Sabendo da cordialidade de José Ovejero, calculamos que o próximo xoves 1 de decembro asistiremos a unha festa da palabra.
