sábado, 26 de febreiro de 2022

XUNTANZAS DOS CLUBS DE LECTURA.

Os días 21 e 22  de febreiro desenvolveuse a segunda xeira de xuntanzas dos clubs de lectura no Instituto: 

O día 21, na Biblioteca e  organizada por Francisco R. Coloma, tivo lugar a terceira reunión do grupo  de adultos . Nesta ocasión arredor da  obra El día de mañana  do escritor Ignacio Martínez de Pisón . 

No mediodía do día 22 celebráronse, por segunda vez no curso, as xuntanzas simultáneas dos  diferentes grupos de lectores. Estes foron os libros :

GRUPO

LIBRO

PROFESOR/A

1º ESO ( grupo 1)

Tras a sombra do bruxo

Francisco Díaz Valladares

Mª José Pardo

1º ESO ( grupo 2)

As flores radioactivas

Agustín Fernández Paz

Irene Olveira

1º ESO  ( grupo 3)

A chamada da selva

Jack London

Elvira Castro

2º ESO  ( Grupo 1)

Penúltimas tendencias

Carlos Negro

Alba Alonso

2º ESO ( Grupo 2)

Un monstro vén a verme

Patrick Ness

Óscar García

3º e 4º de ESO

Palabras envelenadas

Maite Carranza

David del Río

1º Bacharelato

O cervo e a sombra

Diego Ameixeiras

Ana Camiño

Ciclo FP

La chica del abrigo azul

Mónica Hesse

Manuel Magariños

1º BAC - FRANCÉS

On a volé Mona Lisa

 

Beatriz Muíño


Algunhas das lectoras  da obra de Carlos Negro Penúltimas tendencias , coa dirección de Alba Alonso, fixeron esta  reivindicativa versión coas pandeiretas:



GUAPA Y A LA ÚLTIMA

Esas revistas do quiosco,

tan superpop e megafashion,

nunca permiten

que me poña guapa

con seseo e con gheada.

 

Esas revistas do quiosco,

tan superpop e megafashion,

nunca aconsellan

que  probe un vestido

coas cores das xestas.

 

Esas revistas do quiosco,

tan superpop e megafashion,

nunca comprenden

que ande descalza

e coa lingua

solta.

 

Carlos Negro en Penúltimas tendencias


xoves, 24 de febreiro de 2022

VIAXE CON RAQUEL VÁZQUEZ ARREDOR DO PARALELO 36

 

O xoves 24 de febreiro os alumnos de Literatura Universal recibirán a visita de Raquel Vázquez, autora do libro de relatos Paralelo 36, Talentura, Madrid, 2019, 154 páginas.

martes, 22 de febreiro de 2022

luns, 21 de febreiro de 2022

martes, 15 de febreiro de 2022

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: Ángel Arcay na cociña da historia

 


CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS (unha mágoa que non ao olfacto!): Ángel Arcay na cociña da historia

    Cuando el autor del libro Las 1001 recetas del Palacete de las Mendoza, el investigador Ángel Arcay Barral, contactó con Ricardo Fernández Guerra, profesor en el CIFP Carlos Oroza de Pontevedra, para que escribiera uno de los prólogos analizando las particularidades de la cocina del palacete poco se podía imaginar que, meses después, esta obra serviría de inspiración para el centro de formación. «O que pasa é que me chamou tanto a atención como estaba escrito e como recollían estas mulleres as receitas, que era unha cousa moi curiosa... Son receitas sen cantidades, algunha case sen procesos, con anotacións en tres ou catro linguas nalgunhas delas. Mesturan o castelán, o inglés, o alemán e, ás veces, o italiano», refiere al respecto. 
   Insiste en que esta forma de exponer las recetas le llamó especialmente la atención desde el punto de vista de la formación, por lo que decidió coger «estas receitas tan antigas e metelas na aula». De este modo, le planteó a los alumnos cómo ejecutar los platos de las hermanas Mendoza a través de lo que ellas mismas consignaron por escrito hace más de cien años. 
   El objetivo es que les dieran un toque más profesional acompañada por «unha presentación máis acorde aos tempos de agora». En todo caso, Ricardo Fernández deja claro que, pese al tiempo transcurrido, la cocina de Concha y María Mendoza Babiano son «absolutamente modernas. Hai receitas cun toque de modernidade sen ningún tipo de dúbidas, como os ovos en salsa verde, que podería presentarse en calquera restaurante de alta gama, ou o Vol au vent de polo que leva trufa, que é un ingrediente moderno, os pratos con trufa está á orde o día», remarca. 
   Subrayó que, con esta iniciativa, se quiso poner de relieve la importancia de la cocina de antaño y de los métodos que se empleaban por aquel entonces. En este punto, remarcó que fueron dos las cuestiones que más le llamaron la atención a sus alumnos. Por un lado, «que nunha mesa receita meteran un termo en alemán e en inglés. Chocoulles moitísimo» y, por otro, «os métodos de cociñado. Hai receitas que terminan dicindo ‘‘horno’’ e nada máis. E, claro, os rapaces están estudando e están acostumados a forno a 180 durante quince minutos, logos subímoslle ata 200 e, ao final, o poñemos en vapor. Elas como sabían como se facía, pois describen o prato, ‘‘horno’’ e punto pelota». 
   De este modo, el curso permitió a los alumnos investigar cuanto tiempo de horno y qué temperatura requeriría cada plato en cuestión. Todo este esfuerzo se plasmó este lunes con la elaboración de un menú especial compuesto de tres aperitivos, un entrante, un plato de pescado, otro de carne y dos postres, y todo ello acompañado por agua o vino blanco. Con el objetivo de rememorar la época final del XIX y principios del XX, los alumnos del CIFP Carlos Oroza hicieron «un servizo á antiga como os que se facían nos hoteis e restaurantes do 1.900 cando había un montón de plantilla na sala e na cociña», de tal modo que los asistentes se vieron trasladados a una época en la que los platos de pescados se cubrían con campanas metálicas y era el cocinero quien los servía con la ayuda de un camarero.
   Si en su libro Ángel Arcay recopila 1001 recetas, este lunes se sirvieron ocho. Es por ello que quedan muchas entre las que se puede seleccionar, una circunstancia que contribuye a que Ricardo Fernández tenga intención de repetir la experiencia. «Esta iniciativa non estaba prevista para agora, senón para o curso que ven. Falloume unha das actividades que tiña e decidín metela. Como se soe dicir, ven para quedarse. Nós temos que ensinar cociña, temos que formar aos alumnos para que sexan competentes medianamente cando se incorporen ás prácticas nun restaurante ou nun hotel e que mellor maneira que ensinarlles a través destas iniciativas. ¿Vai haber más menús destes? Para o curso que ven, seguro, e non vai ser só un día. É un camiño para que os alumnos non perdan de vista a historia culinaria e que entendan que a cociña antiga hai que mantela».
Lópes Pedide, La Voz de Galicia, 15 de febreiro de 2022

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: ÁNGEL ARCAY en EPS

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: a comentario de Arturo Lezcano en El País Semanal sobre o traballo premiado de Ángel Arcay.

 

EL HALLAZGO DE LAS «MUJERES ESPONTÁNEAS». 

El historiador Ángel Arcay recibe un premio por su estudio sobre la peculiar figura legal a la que se acogían las gallegas embarazadas fuera del matrimonio en los siglos XVIII y XIX. 

   A María Lorena Villadóniga le cambió la vida un día de 1788 en su casa, en Meroi (A Coruña). Durante una peregrinación al santuario de San Andrés de Teixido alguien llamó a su puerta. Esta es su declaración ante notario: “Un sujeto haciéndose transitante en romería al nominado santo me pidió y en efecto le di posada, y en aquella misma noche me solicitó a actos torpes en que movida de la fragilidad humana condescendí sin preguntarle por su vecindad, estado y palabra de casamiento, de cuyos excesos carnales quedé y me hallo encinta próxima al parto”. 

   Esta declaración de Villadóniga la convirtió en una mujer espontánea. Se trata de una figura legal de los siglos XVIII y XIX a la que se acogían las gallegas embarazadas al margen del matrimonio. Hace unos meses el historiador Ángel Arcay entró en el archivo notarial de A Coruña para otra investigación y dio con ellas. “Apareció el expediente de una espontánea. Continué buscando y al día siguiente tenía 70, todas de zonas cercanas a Ferrol. Pensé que era normal, por la cantidad de marineros y militares que allí vivían”. Siguió tirando del hilo y encontró 555 espontáneas en solo dos comarcas entre 1750 y 1825. Su trabajo le valió el premio de la Asociación de Estudios Históricos Hume. 

   La definición de “espontanía” conllevaba una inculpación voluntaria de la mujer para obtener un salvoconducto que le evitase problemas, a cambio de comprometerse a cuidar de la criatura. Debía ir al notario con un fiador que la avalara. La práctica servía como herramienta de control por parte de las autoridades: “Puede sorprendernos, al verlo con ojos de hoy, la liberación de estas mujeres rurales de entonces, pero también era una forma de vigilar a las solteras y viudas embarazadas y de controlar abortos e infanticidios”. Aunque en Francia existía una declaración parecida, “en España, que se sepa, la figura solo existía en Galicia”, donde además “el índice de hijos ilegítimos era el más elevado de toda la Península”, señala el historiador.

   En los expedientes las mujeres repiten fórmulas como estas para justificar sus relaciones: “Movida de la fragilidad humana”, “sugerida de los halagos y comunicaciones”, “estimulada por los ruegos, ofertas y persuasiones”, “habiendo recibido promesa de casamiento”. Las declaraciones dan otros detalles, por ejemplo, si hubo “cuatro o cinco cópulas” o si la relación fue entre criada y amo. En numerosas ocasiones, se afirma que hubo una violación. La costurera Clara Díaz, de San Xoán de Filgueira, denunció “el trato ilícito y cópula carnal con un mozo que ignora su nombre, apellido y vecindad, demandando de la fuerza de ruegos, estímulos y aún amenazas que este le hizo, de cuyo exceso resultó hacerse encinta”. O Rosa Lamas: “Yendo a visitar a su hermana y como en el monte do Chao da Esfarrapa me cogiere la noche, tropecé con un hombre que no conocí, quien me solicitó actos torpes y aunque no quise condescender, no obstante por fuerza y con amenazas logró tener cópula carnal conmigo, por no haber concurrido gente que me socorriese a las voces que he dado”. El estudio de Arcay, junto a otros anteriores como el de la historiadora Ana Romero Masiá, abre el camino para un vaciado documental que permita trazar un mapa de las mujeres espontáneas en Galicia. 

Arturo Lezcano, El País Semanal, 13 de febrero de 2022.

 

luns, 14 de febreiro de 2022

CLUB DE LECTURA: EL DÍA DE MAÑANA

« En el día de hoy, cautivo y desarmado el Ejército Rojo, han alcanzado las tropas nacionales sus últimos objetivos...».

 


 Carmen [Aura Garrido] & Justo [Oriol Pla]

Mariano Barroso, El día de mañana, 2018.

Riada 1962

Discoteca Bocaccio

Encierro de Montserrat

HORA DE LER


19ª Semana 

[1ª Sesión]

 Mirando por enriba do ombreiro para saber cal é a escolla: Ernest Hemingway ou Roal Dahl?

 

martes, 8 de febreiro de 2022

CHEGOU AOS NOSOS OÍDOS: José Manuel Vázquez Calatayud


O noso [ex]alumno José Manuel Vázquez Calatayud, gañador do primeiro premio do concurso que organizan en París desde hai oito anos Stéphane e Valérie Balzeau, coñecidos na capital francesa como cazadores de novos talentos musicais. 
 
José Manuel Vázquez Calatayud,  formado nos conservatorios da Coruña e de Palma de Mallorca, desde setembro do 2021 vive en Lucerna, onde estuda un máster de interpretación co compositor e intérprete Thomas Rüedi
 

luns, 7 de febreiro de 2022

HORA DE LER

 


18ª Semana 

[6ª Sesión]

Non hai mostachos nin bigotes nas historias que conta Clarice Lispector nas propostas de lectura desta semana.

 

xoves, 3 de febreiro de 2022

NOVIDADES DE BANDA DESEÑADA E ALBUM ILUSTRADO

     Varios títulos de banda deseñada acaban de incorporarse aos fondos da Biblioteca. Entre eles algúns números da colección AYA DE YOUPOUGON, premiados  e varias veces reeditados, cos que aínda non contabamos. Poderedes atopar ademais a versión en cómic da  exitosa serie de ciencia ficción e terror STRANGERS THINGS .

    No espazo da biblioteca destinado ao libros ilustrados atópanse, entre outros,  novos títulos de moi recente publicación como Monte pindo. Historias de lendas do olimpo celta de Laura Suárez e  O  país da choiva , ilustrado por Xosé Tomás e escrito por Miguel A. Alonso Diz.