luns, 27 de novembro de 2023

HORA DE LER

Chaves que abren portas. 

Atravesar o limiar lendo a Yolanda Castaño ou a María Dueñas para acubillarmos ao abrigo.

xoves, 23 de novembro de 2023

ENCONTRO CON BRAIS LAMELA


Cando o lector de Ninguén queda remata o preámbulo da obra, xa queda advertido da singularidade da peza. Esta é a ladaína: Barcela, A Barqueira, Colomba, Lorizo, Pena de Nogueira. Os nomes das aldeas asolagadas: os abelorios dun rosario que alguén deixou durmido, sobre as sabas revoltas da cama sen fazer dun estudante estranxeiro.

Traspasado en silencio o limiar, o barullo das moitas voces da cidade de Nova York, o estrondo do tráfico, e mesmo o estremecemento dos edificios sostidos por andamios voluntariosos, envisgan a melodía do Allegro deconstruído dunha Raphsodia in blue, pulsada, na boca do metro, polo clarinetista que espera xuntar as moedas necesarias para pillar algo no Deli.
 
Arthur Tannenbaum existe. As cidades bombardeadas, lamentablemente, tamén existen. A memoria esnaquizada dos desposuídos, dos exiliados, merece ser preservada, reconstruída, na procura da xusticia, ou cando menos, para alivio do loito, porque «as cousas teñen o seu sitio e cando as cambias de lugar, poden aguantar pero o máis seguro é que non dean aguantado».
 
E a continuación, o estudante retornado se deixa acompañar na súa viaxe a Ernes polo Lamento de Marcial del Adalid. A serenidade que ofrece o Largo non deixa de suliñar unha evidencia: a muller fotografada por Ulric Benman non é outra que Leonita Portela. No faiado da casa comunitaria pelexa coa couza o museo etnográfico de Ernes.
Esa e a melodía que atravesa Os que marchan e Os que volven

E así quedamos nós, os netos dos famentos comedores de patacas, os fillos da clase media, esperando a que o rider chegue axiña á casa co noso pedido: dous ou tres cartóns de pringles cos que contentar a nosa bulímica cegueira.
 
Ou non...
 
Porque cando no fío musical de calquera ascensor da cidade de Nova York asome A house is not a home, Brais Lamela deberá recordar as sabias palabras de Blas Lamela: «...ti sempre dis non queda ninguén ou non queda nada pero algunha cousa paréceme a min que queda».

Francisco Rodríguez Coloma [Texto]
&
 Ana Tomé [Fotografías]

 

 


luns, 20 de novembro de 2023

HORA DE LER

   O 25 de novembro de 1960 Rafael Leónidas Trujillo, ordenou o cruel asasinato de Minerva, Patria e María Teresa Mirabal, opositoras ao réxime do dictador da República Dominicana. 
   Desde 1981 en moitos países de Latinoamérica elexiron o 25 de novembro para conmemorar o día contra a violencia de xénero. Posteriormente, xa en 1999, a ONU declarou o 25 de novembro Día Internacional para a Eliminación a Violencia contra a Muller, en memoria das irmás Mirabal.
   Entre as nosas suxestións de lectura, unha selección de microrelatos e textos de María Larrea, María Reimóndez, Berta Dávila, Juan Bonilla, Raúl Ariza, María Xosé Queizán e Paula Carballeira.
   

luns, 13 de novembro de 2023

HORA DE LER

 

Esta é a ilustración coa que a artista peruana Issa Watanabe homenaxeou as librarías o pasado sábado 11.

Os camiñantes do seu magnífico (e multipremiado) álbum ilustrado Migrantes (Libros del Zorro Rojo, Barcelona, 2019), atoparon un momento na súa peregrinación para ler. 

Non podemos descartar que non estean a ler fábulas: esas historias breves protagonizadas por animais das que se desprenden ensinanzas morais. 

Unha ensinanza posible: que os proclamados animais racionais resultan inexactamente xenerosos nos seus autodiagnósticos.

luns, 6 de novembro de 2023

HORA DE LER

A nosa memoria elixiría as cores se nos pediran pensar en calquera das obras de Vincent van Gogh. Pensariamos no seu Autorretrato, en A noite estrelada ou O dormitorio en Arlés
 
A imaxe coa que ilustramos o cartel de Hora de ler presenta a un campesiño lendo diante do lume. 
Nós reparamos na familiaridade desprendida das súas zocas (klompen). 
Sen lugar a dúbidas, moi parecidas as que calza María, a protagonista do relato de Antón Riveiro Coello.   
Moi parecidas as de todos Os comedores de patacas.
 

luns, 30 de outubro de 2023

HORA DE LER

 


Death Reading from a Human Lectern, Congregation in Background. Así consta referenciado na Biblioteca Museo Morgan (NYC)  este singular debuxo do pintor romántico Eugenio Lucas Velázquez (Madrid, 1817-1870).
Con esta ambientación, resulta fácil comprender que, nesta semana defuntos, a axeitada proposta de lectura inclúa unha antoloxía de microrrelatos de terror e uns contos de Edgar Allan Poe e Ramón Otero Pedraio.
 

xoves, 26 de outubro de 2023

NINGUÉN QUEDA: ENCONTRO CON BRAIS LAMELA

 


 



 

O próximo mércores 22 de novembro gozaremos coa visita de Brais Lamela ao noso IES. 

Falará coas lectoras e os lectores do Club de Lectura de Adultos sobre a súa magnífica ópera prima.

Ninguén queda mereceu o Premio da Crítica 2023. 

Publicada por Euseino en xuño de 2022, ante a demanda dos lectores, non deixa de ser reimpresa: en setembro alcanzou a novena edición, un fito para calquera libro publicado en España, canto máis para un libro publicado en Galicia. 

Xa foi traduciada ao catalán e tamén ao español (cuatro lunas).

mércores, 25 de outubro de 2023

EL VERANO EN QUE MI MADRE TUVO LOS OJOS AZULES, Tatiana Țîbuleac



 

Hai libros que atrapan pola súa trama, pola historia que contan, pola descrición dunha época...

Tatiana Țîbuleac elixe privilexiar a potentísima voz de Alesky: unha voz violentada (e moi violenta) que capta o interese do lector que, engaiolado pola escandalosa poesía regurxitada pola gorxa lastimada de Aleksy (La poesía es un vómito de piedras preciosas [Carlos Edmundo de Ory],)  mesmo exime ao autor do cumprimento de certas verosimilitudes.

Ler El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes resulta ser unha experiencia catárquica. Unha novela de aprendizaxe que reitera motivos temáticos xa lidos en obras como O vixía no centeo: o dó, o reixetamento da figura materna, a desequilibrante ausencia da figura paterna, o desexo sexual na adolescencia, e, en resumo, a capital importancia que teñen os primeiros anos de vida na formación da personalidade.

luns, 23 de outubro de 2023

HORA DE LER

O próximo martes conmemórase o Día das Bibliotecas

#DíaDasBibliotecas 

#TecendoComunidades

Nalgunha das bibliotecas da contorna, tamén na Biblioteca Sebastián Buedo Jiménez, será doado atopar relatos que movan á inspirarción para participar no Concurso de [Micro]Relatos de Terror.

Entre as nosas propostas, relatos maxistrais de Castelao e Rafael Dieste, un conto popular transilvano adaptado por Ana Cristina Herreros e unha proposta similar de Neil Gaiman.

martes, 17 de outubro de 2023

CONCURSO DE [MICRO]RELATOS DE TERROR


 


 


O Equipo da Biblioteca Sebastián Buedo Jiménez organiza, como en cursos anteriores,  un concurso de relatos (ou microrrelatos) con temática de terror.

As propostas de lectura das próximas semanas, estarán marcadas polas historias de defuntos e o trasmundo.
 
Os traballos deberán ser enviados preferentemente ao correo da biblioteca: [bibliofranciscoaguiar@gmail.com] co [Asunto: Concurso de relatos de terror] e o documento anexo en formato editable (doc, odt...).

luns, 16 de outubro de 2023

HORA DE LER


O martes 17 de outubro conmemórase o día das escritoras

Na ilustración de Fernando Vicente, Edith Wharton, Kate Chopin, Anaïs Nin, Jean Rhys, Katherine Mansfield e Flannery O'Connor. Estas autoras da órbita anglosaxona e outras seguro que serviron de estímulo á creación ás nosas autoras: Amaia Tomé, Berta Manteiga, Julia Nieto Mantiñán, Raquel Vázquez, Sara Parga Pérez e Valentina Sánchez Silva.

luns, 9 de outubro de 2023

HORA DE LER

 

Nesta semana que comeza queremos ter moi presente o olor da tinta sobre as pranchas das que obter xilo/seri/lito/calco-grafías. Tamén libros.
Sexa este, aínda que torpe, un pequeno grao na merecida homenaxe a Jesús Núñez, bastante máis que alma mater do Centro Internacional de la Estampa Contemporánea.
Ese mesmo olor a tinta acompañou a outros impresores (posteriores a estes pioneiros da Imprenta Villuendas) que compuxeron os textos do premio Nobel 2023, Jon Fosse e Sandra Cisneros.
 
 

 
BETANZOS LE DEBE MUCHO
 
   Jesús Núñez Fernández nació en Betanzos el 6 de noviembre de 1927. Se inició en las técnicas del grabado en la Escuela Superior de Bellas Artes de Madrid y, más tarde (1952), en la Escuela Nacional de Artes Gráficas. Llegó con una beca a la Escuela de Bellas Artes de Berlín (1953) y allí, en el cotidiano contacto con las ruinas de la guerra, se fue gestando su estilo artístico: formas sólidas semidestruidas gritan al cielo dialogando con brumas oníricas que, unas veces, presagian el ocaso y otras, el renacer. Su estilo y su técnica evolucionaron mucho, pero este impacto de la posguerra mundial le perseguiría hasta el último día.
   Fue ante todo un gran experimentador, tanto en la estampación sobre papel como en el diseño textil, en tapices, en escenografías teatrales, en grandes murales públicos, en joyería o en monumentales esculturas metálicas, de las cuales tenemos una preciosa muestra en Betanzos al lado del río Mandeo (2011).
   El arte para él era la búsqueda permanente, la vida, y transmitir ese sentimiento, especialmente a sus alumnos, se convirtió en su misión. Porque no solo nos deja el CIEC funcionando y su maravilloso museo, sino que quedan desperdigadas por el mundo un sinnúmero de obras suyas y, sobre todo, artistas que continúan sus enseñanzas, su legado más espiritual.
   Sería demasiado largo relacionar ahora sus incontables exposiciones y sus premios. Antológica fue la realizada en el Kiosco Alfonso de A Coruña («60 años de creación») en el 2010 y su «Suite Salmanticense» en el betanceiro Edificio Archivo en el 2015, año en el que el ayuntamiento le nombró Hijo Predilecto de Betanzos, al tiempo que puso su nombre a esa Sala de Exposiciones. Y recibió con mucho cariño, en el propio CIEC (2021), el nombramiento de académico de honor de la Real Academia Galega de Belas Artes.
   Betanzos le debe mucho. No solo porque convirtió la ciudad en una capital mundial del grabado en sus múltiples técnicas, sino porque el constante trasiego de artistas por sus calles elevó su economía.
   Participé en varios cursos de grabado desde los primeros años, antes y después de que el CIEC se instalase en su actual sede. Fui testigo directo de su generosidad como maestro, al transmitir sin problema esos trucos técnicos del oficio que hacen que una obra se eleve. Y en mis 38 años de director del Anuario Brigantino tuve el honor de publicar con absoluta constancia una síntesis anual de sus actividades artísticas. De hecho, mi contacto con él empezó en 1981 cuando publiqué en el Anuario Brigantino una Semblanza del artista Jesús Núñez, a la que le acompañé un retrato a tinta china.
   Hay un detalle suyo hacia mí que nunca olvidaré. En cierta ocasión propuse a la alcaldía de Betanzos un proyecto artístico para cubrir el muro blanco de la Porta da Vila. No tenía seguro que se fuese a realizar, como de hecho no se realizó, pero, para mi sorpresa, quien estaba más entusiasmado con el proyecto era Jesús Núñez. Él podía aspirar a realizar una de sus obras en aquel lugar emblemático, me apoyaba con entusiasmo, sin yo pedírselo y sin que me debiese nada. Son esos detalles de grandeza que lo dicen todo de una persona.
   En el invierno de su vida, llevaba tiempo preocupado por el futuro de su gran creación, el Centro Internacional de Estampa Contemporánea, en la preciosa casa posmodernista que había sido de su familia, la popular Casa Núñez. Su intención era legar todo su patrimonio a Betanzos. Lo tuvo siempre muy claro y más en sus últimos años, cuando su dificultad para moverse y su vista borrosa se hicieron patentes. Inició entonces los trámites para llevar a cabo este objetivo, pero, al ver que se dilataban, hombre previsor, lo hizo a través de su testamento, según me informan amigos muy cercanos.
   No me cabe ninguna duda que el Ayuntamiento de Betanzos estará a la altura y de que el Centro Internacional de Estampa Contemporánea seguirá iluminando el mundo del arte. Ese será el mejor homenaje que se le puede hacer a este gran hombre, este gran artista y esta persona buena y generosa que por encima de todo amó a Betanzos.

Alfredo Erias es historiador y dirigió el Museo das Mariñas de Betanzos.

Alfredo Erias, La Voz de Galicia, 8 de outubro de 2023.

luns, 2 de outubro de 2023

HORA DE LER


Son moitos os motivos polos que achegarmos á plataforma 9 ¾™ da estación de King's Cross. Probablemente os nosos lectores viaxeiros no estean a ler no xornal ningunha nova sobre o encontro de Harry coa familia Weasley ou sobre a maldición de Voldemort. 

Tampouco algún dos relatos londinenses de Doris Lessing ou un dos relatos de Xesús Fraga recollidos do seu particular A-Z.

Ou si?

luns, 25 de setembro de 2023

HORA DE LER

No cumio da rolda de actividades posibles que imaxinou Cinta Vidal, quedou a hora de ler.

Entre as suxestións de lectura, os relatos de Maggie O'Farrell e Medos Romero.

xoves, 21 de setembro de 2023

CALENDARIO SOLIDADARIO 2024

 


A Biblioteca Sebastián Buedo Jiménez organiza, por cuarto ano consecutivo, o concurso artístico-literario que permitirá a edición do Calendario Aguiar. 

 

Todos os alumnos que desexen participar, farán unha ilustración relativa a un dos doce meses do ano. 

As ilustracións deberán adoptar unha disposición horizontal. 

Acompañará á ilustración unha frase curta en galego, referida ao mes elexido. Esa frase, irá no reverso da lámina ou nun papel anexo. 

Os traballos, orixinais, serán entregados aos profesores de Educación Plástica e Visual ou na Secretaría.

A data límite será será o venres 27 de outubro. . 

Os doce mellores traballos conformarán o calendario Aguiar para o próximo 2024.

 


 

 


 

 

luns, 18 de setembro de 2023

HORA DE LER

 

Basta pechar os ollos para que o ulido do iodo e das algas rolde o nariz.

Aínda recorda a bronceada pel o tacto da area, pero outros tempos, os da nostalxia?, son chegados...