Chaves que abren portas.
Atravesar o limiar lendo a Yolanda Castaño ou a María Dueñas para acubillarmos ao abrigo.
Chaves que abren portas.
Atravesar o limiar lendo a Yolanda Castaño ou a María Dueñas para acubillarmos ao abrigo.
Os camiñantes do seu magnífico (e multipremiado) álbum ilustrado Migrantes (Libros del Zorro Rojo, Barcelona, 2019), atoparon un momento na súa peregrinación para ler.
Non podemos descartar que non estean a ler fábulas: esas historias breves protagonizadas por animais das que se desprenden ensinanzas morais.
Unha ensinanza posible: que os proclamados animais racionais resultan inexactamente xenerosos nos seus autodiagnósticos.
O próximo mércores 22 de novembro gozaremos coa visita de Brais Lamela ao noso IES.
Falará coas lectoras e os lectores do Club de Lectura de Adultos sobre a súa magnífica ópera prima.
Ninguén queda mereceu o Premio da Crítica 2023.
Publicada por Euseino en xuño de 2022, ante a demanda dos lectores, non deixa de ser reimpresa: en setembro alcanzou a novena edición, un fito para calquera libro publicado en España, canto máis para un libro publicado en Galicia.
Xa foi traduciada ao catalán e tamén ao español (cuatro lunas).
Hai libros que atrapan pola súa trama, pola historia que contan, pola descrición dunha época...
Tatiana Țîbuleac elixe privilexiar a potentísima voz de Alesky: unha voz violentada (e moi violenta) que capta o interese do lector que, engaiolado pola escandalosa poesía regurxitada pola gorxa lastimada de Aleksy (La poesía es un vómito de piedras preciosas [Carlos Edmundo de Ory],) mesmo exime ao autor do cumprimento de certas verosimilitudes.
Ler El verano en que mi madre tuvo los ojos verdes resulta ser unha experiencia catárquica. Unha novela de aprendizaxe que reitera motivos temáticos xa lidos en obras como O vixía no centeo: o dó, o reixetamento da figura materna, a desequilibrante ausencia da figura paterna, o desexo sexual na adolescencia, e, en resumo, a capital importancia que teñen os primeiros anos de vida na formación da personalidade.
O próximo martes conmemórase o Día das Bibliotecas.
#DíaDasBibliotecas
#TecendoComunidades
Nalgunha das bibliotecas da contorna, tamén na Biblioteca Sebastián Buedo Jiménez, será doado atopar relatos que movan á inspirarción para participar no Concurso de [Micro]Relatos de Terror.
O Equipo da Biblioteca Sebastián Buedo Jiménez organiza, como en cursos anteriores, un concurso de relatos (ou microrrelatos) con temática de terror.
O martes 17 de outubro conmemórase o día das escritoras.
Na ilustración de Fernando Vicente, Edith Wharton, Kate Chopin, Anaïs Nin, Jean Rhys, Katherine Mansfield e Flannery O'Connor. Estas autoras da órbita anglosaxona e outras seguro que serviron de estímulo á creación ás nosas autoras: Amaia Tomé, Berta Manteiga, Julia Nieto Mantiñán, Raquel Vázquez, Sara Parga Pérez e Valentina Sánchez Silva.
Son moitos os motivos polos que achegarmos á plataforma 9 ¾™ da estación de King's Cross. Probablemente os nosos lectores viaxeiros no estean a ler no xornal ningunha nova sobre o encontro de Harry coa familia Weasley ou sobre a maldición de Voldemort.
Tampouco algún dos relatos londinenses de Doris Lessing ou un dos relatos de Xesús Fraga recollidos do seu particular A-Z.
Ou si?
No cumio da rolda de actividades posibles que imaxinou Cinta Vidal, quedou a hora de ler.
Entre as suxestións de lectura, os relatos de Maggie O'Farrell e Medos Romero.
A Biblioteca Sebastián Buedo Jiménez organiza, por cuarto ano consecutivo, o concurso artístico-literario que permitirá a edición do Calendario Aguiar.
Todos os alumnos que desexen participar, farán unha ilustración relativa a un dos doce meses do ano.
As ilustracións deberán adoptar unha disposición horizontal.
Acompañará á ilustración unha frase curta en galego, referida ao mes elexido. Esa frase, irá no reverso da lámina ou nun papel anexo.
Os traballos, orixinais, serán entregados aos profesores de Educación Plástica e Visual ou na Secretaría.
A data límite será será o venres 27 de outubro. .
Os doce mellores traballos conformarán o calendario Aguiar para o próximo 2024.
Basta pechar os ollos para que o ulido do iodo e das algas rolde o nariz.
Aínda recorda a bronceada pel o tacto da area, pero outros tempos, os da nostalxia?, son chegados...