mércores, 30 de outubro de 2013

SAMADEFUNEEN OU OS PERIGOS MOI EVIDENTES DA LECTURA

E ti, quen ves sendo? Que dende aquí non vexo moi ben a tarxeta. Mr Bones?
A eles, ben os coñezo, aínda que non imaxinaba que o cruzar a porta do Instituto, así tan de primeiras, puxeran esa pose tan intelectual! Mesmo, ata están prestándolle atención os libros! Algún deses non será o libro das cincuenta sombras! 
 
Pois no o vexo. Na biblioteca deste instituto non hai moito espacio para as novidades. Moito Lovecraft, Poe e a Cornelia Funke, pero medo, o que verdadeiramente pon medo, e ler. Ou non? Fixádevos ben: 
A esquerda, ese rapaciño sorrinte...

...a dereita, unha alumna ou unha profesora revellida despois de moito ler.

Pensaredes que o da alumna ou profesora o digo por sexismo, ou porque veñen sendo elas as que len. Pois non, o digo por estética. Vós imaxinades a un profesor con pamela? Se a resposta e si, pediríavos que deixedes de imaxinar.  
A min, a verdade que algo non me cadra. Aínda vai ser que os rapaces nin pasaban por alí... A saber quen os colleu para non sei que experimento...




martes, 29 de outubro de 2013

LIBELLUS DE NATURA ANIMALIUM, Raúl Gómez Pato

RAÚL GÓMEZ PATO, Libellus de natura animalium (Libriño sobre a natureza dos animais), Santiago de Compostela, Positivas, 1998, 120 páxinas.

[***]

**********
Positivas editou no 1998 o Libellus de natura animalium (texto anónimo a cabalo entre os śeculos XIV e XV). Este fermoso Bestiario, traducido do latín ao galego por Raúl Gómez Pato, contén 51 gravados dos que é el tamén autor.
**********

XXXV. PROPIETAS EQUI

   Proprietas equi est talis quod, si staret quinque diebus quod non potaret, tunc sentit aquam, si iaceret centum pedibus subtus terram.
   Unde per equum, qui manet quinque diebus quod non bibat, sentit aquam, id est homO, qui ieiunat, cessando se a peccatis et in bonis operibus operando, sentit aquam, id est Dei gratiam et favorem; nam per ieiunium carnis superbia maceratur, iuxta illud beati Gregorii: "Camis terat superbiam potus cibique parcitas".

***

35 O CABALO

   A propiedade do cabalo é que se estivese cinco días sen beber, escoitaría a auga, aínda que estivese a cen pés baixo terra.
   Así polo cabalo, que pasa cinco días sen beber e escoita a auga, podernos entender o home, que xaxúa, absténdose dos pecados e actuando con boas obras, e sente a auga, é dicir, a graza e o favor de Deus; pois polo xaxún da came abrándase a soberbia, tal como escribiu San Gregorio: “A moderación tanto no beber como no comer debilita a soberbia da carne”


luns, 28 de outubro de 2013

HORA DE LER


2ª SEMANA [2ª SESIÓN]

***

Xa sabemos que sodes moitos os que levades os vosos libros á clase, pero, porque non só pensamos nos despistados senón tamén nos que estades atentos a ler as nosas suxestións, ahí quedan nestes tempos aínda de limbos un Xinete Descabezado e un demo que moito medo non da. Súmanse á selección de micros de terror e a historia do namorado do Barrio de las Flores. ¡Tempos de defuntos...!


venres, 25 de outubro de 2013

LAS VENTAJAS DE SER UN MARGINADO, Stephen Chbosky


STEPHEN CHBOSKY, Las ventajas de ser un marginado, Alfaguara, Madrid,

**********
   Desiderata...frustrata. 

   Esta etiqueta terá que desaparecer do noso blogue, pero polo de agora está ben máis que difícil. O conto é ben sinxelo. Chega unha alumna, Lucía Sosa Oubel e pídelle ao responsable de Dinamización Las ventajas de ser un marginado. ¿Que tipo de Dinamización da lectura pódese facer cando a resposta é "non o temos, e case que non o imos ter". Pois a historia segue: Lucía mercouno e xa o ten entre mans; sei que o leva ás clases e mesmo o lee en Tempo de lectura. Para aperitivo, as ligazóns á Alfaguara e o video promocional da película. Neste caso o novelista non terá discutido co guionista e o director (a no ser que Stephen Chbosky sexa esquizofrénico...). 

   A modo de conclusión: ¡Marxinados somos nós! 


STEPHEN CHBOSKY, Las ventajas de ser un marginado, 2012, 103 minutos.

mércores, 23 de outubro de 2013

DÍA DE LA BIBLIOTECA 2013




 
   Cada 24 de octubro organízanse nas bibliotecas moitas actividades para celebrar o Día da Biblioteca, unha conmemoración que promove desde 1997 a Asociación Española de Amigos del Libro Infantil y Juvenil, co apoio do Ministerio de Cultura, editando un cartel conmemorativo.
   Nesta ocasión o cartel foi deseñado polo conocido ilustrador Andrés Rábago, “El Roto” e o texto que vai no reverso do cartel é obra da escritora Laura Gallego. A nosa é unha anticipación necesaria.

**********

   Érase una vez un viajero que llegó desde un lugar lejano a un pueblo en el que no había libros. Se sentó a descansar en la plaza mayor y sacó de su morral un viejo volumen de cuentos. Cuando empezó a leer en voz alta, los niños, que nunca habían visto nada semejante, se sentaron a su alrededor para escucharlo.
   El visitante relató historias que fascinaron a sus oyentes y les hicieron soñar con fantásticas aventuras en reinos maravillosos. Cuando terminó, cerró el libro para volver a guardarlo en su morral. Nadie se percató de que, al hacerlo, escapaban de entre sus páginas algunas palabras sueltas que cayeron al suelo.
   El viajero se marchó por donde había venido; tiempo después, los habitantes del pueblo descubrieron el pequeño brote que elevaba sus temblorosas hojitas hacia el sol, en el lugar en el que habían caído las palabras perdidas.
   Todos asistieron asombrados al crecimiento de un árbol como no se había visto otro. Cuando llegó la primavera, el árbol exhibió con orgullo unas hermosas flores de pétalos de papel. Y, con los primeros compases del verano, dio fruto por primera vez.
   Y sus ramas se cuajaron de libros de todas clases. Libros de aventuras, de misterio, de terror, de historias de tiempos pasados, presentes y futuros. Algunos se atrevieron a coger esos frutos, y había un sabio en el lugar que les enseñó a leer para poder disfrutarlos.
   A veces, la brisa soplaba y sacudía las ramas del árbol. Las hojas de los libros se agitaban y dejaban caer nuevas palabras. Y pronto hubo más brotes por todo el pueblo; y en apenas un par de años, los árboles-libro estaban por todas partes.
   Se corrió la voz; muchos investigadores, curiosos y turistas pasaron por allí para conocer el lugar donde los libros crecían en los árboles. Los habitantes del pueblo leían sus páginas con fruición, y cuidaban cada brote con gran mimo. Y así iban recogiendo más y más historias con cada nueva cosecha de libros.
   Un día, los más sabios del lugar se reunieron y acordaron compartir su tesoro con el resto del mundo. Eligieron a un grupo de jóvenes y los animaron a escoger un libro del primer árbol que había crecido en el pueblo. Después, los enviaron a recorrer los caminos.
   Ellos se repartieron por el mundo, buscando un hogar para su preciada carga, y así, con el tiempo, cada uno dejó su libro en una biblioteca diferente.
   Y cuenta la historia que allí siguen todavía. Que hay algunas bibliotecas que guardan entre sus estantes un libro especial que deja caer palabras-semilla. Y que, si aterrizan en el lugar adecuado, cada una de esas palabras crecerá hasta convertirse en un árbol que dará como fruto nuevos libros.
   Nadie sabe en qué bibliotecas se encuentran estos libros maravillosos. Se desconoce también cuáles, de entre todos sus volúmenes, son los que proceden del pueblo donde los libros crecen en los árboles. Podría ser cualquiera, y podría estar escondido en cualquier rincón de cualquier biblioteca del planeta.
   Animaos a entrar en ellas y a explorar sus estanterías, viajeros; porque quizá deis por casualidad con un libro cuyas palabras echen raíces en vuestro corazón y hagan crecer un magnífico árbol de historias cuyas semillas puedan llegar a cambiar el mundo.

Laura Gallego

martes, 22 de outubro de 2013

UNHA ESPECIAL DOAZÓN: TRES POEMARIOS DE RAQUEL VÁZQUEZ


Que reflicte a fotografía?  Pois, o moi solemne momento da entrega oficial á Biblioteca do IES Francisco Aguiar dos libros de poesía, que publicou Raquel Vázquez nos tres últimos anos. Co último, Luna turbia, foi a gañadora do prestixioso Premio Gloria Fuertes de poesía joven


Non sorprende que ao lector advertido se lle amoreen as preguntas:
  1. Foi unha lousa tan grande a estadía no IES Francisco Aguiar para Raquel? Nada máis saír do Instituto comezou a súa imparable carreira literaria. 
  2. Como podería ter sido de aproveitado a súa aprendizaxe, se non topase con certos profesores, dos que din que imparten clase no Aguiar? Pensade mesmo nalgúns que ata sorrín co seu optimismo intacto. 
  3. Entregar, entregou tres poemarios, pero...Vós cantos vedes na foto? 

luns, 21 de outubro de 2013

MANUEL ÁLVAREZ TORNEIRO EN BIBLOS



BETANZOS

Homenaje de los poetas a Torneiro

Manuel Alvarez Torneiro presentó ayer en la librería Biblos de Betanzos su poemario Os ángulos da brasa (Kalandraka) por el que acaba de recibir el Prerhio Nacional de Poesía. El escritor se vio sorprendido por poetas de toda Galicia que quisieron rendirle así un emotivo homenaje escuchando sus versos.

FOTO CÉSAR DELGADO

***
Así aparecía onte a noticia na sección Área Metropolitana de La Voz de Galicia: o feliz paso por Betanzos de Manuel Álvarez Torneiro. No noso Instituto a ninguén se lle escapa que o feito por Concha Delgado (ata ben pouco, Catedrática de Galego no noso centro) pola divulgación e o estudo da obra de Torneiro. Gracias a Biblios. Unha aperta a Concha.



venres, 18 de outubro de 2013

HORA DE LER


Este luns retomamos a proposta Hora de lectura.

Pretendemos que todos os alumnos da ESO adiquen os primeiros 15 minutos da clase  á lectura silenciosa: un tempo relaxado de lectura que agardamos vaia callando neles como unha experiencia pracenteira e útil.

1ª SEMANA [1ª SESIÓN]

***
Os alumnos levarán os seus libros, pero tamén haberá nas aulas suxestións de lectura. Neste tempo, preámbulo de defuntos e ultratumbas, unha selección de microrrelatos de terror e algún conto no que un morto ben arrepentido non para de falar.

xoves, 17 de outubro de 2013

UN MAL NOMBRE, Elena Ferrante

ELENA FERRANTE, Un mal nombre, Lumen, Barcelona, 2013, 554 páginas.

**********
Con esta entrada comezamos a falar dos libros que, aínda que non pertencen á Biblioteca do Instituto, pasean polos seus corredores nas mans dos nosos competentes lectores. Na etiqueta Entre mans daremos conta das propostas de lectura de alumnos, traballadores do instituto, profesores...
**********


   Tras La amiga estupenda y este Un mal nombre falta que Lumen publique la tercera entrega de esta trilogía que tiene como telón de fondo la ciudad de Nápoles a mediados del siglo XX y como protagonistas a dos jóvenes mujeres que están aprendiendo a gobernar su vida.
   Por cierto, nadie sabe quién es Elena Ferrante. Sus editores procuran mantener un silencio absoluto sobre su indentidad. Alguien ha llegado a sospechar que tras ese pseudónimo se oculta un hombre.
  


Dolores Escudero

mércores, 16 de outubro de 2013

EL GUARDIÁN ENTRE EL CENTENO, J, D. Salinger


Algunhas veces esquecemos cal é a importante tarefa da tradución. No caso que nos atopa, as dúas versións de The catcher un the rye (1951) asínaas  Carmen Criado. Non foi a primeira tradución. Dez anos antes, no 1961, Manuel Méndez ofreceu a súa versión, El cazador oculto, na bonaerense Fabril Editora.
Ademais dos problemas propios da lingua, os tradutores poden tropezar coas imposicións dos editores, que mesmo poden influir na lectura que logo nós facemos da obra. Os lectores da España nacional-católica do tardofranquismo deixaban recluído a Holden Caulfield nun psiquiátrico. Un bo castigo para a rebeldía.
Na proposta do democrático 2006, Criado troca o termo psiquiatra por psicanalista. Unha notable variación.
En calquera das dúas versións, espéravos nos andeis da Biblioteca.    

**********


J.D. SALINGER, El guardián entre el centeno, Alianza Editorial, Madrid, 2001 (1978), 228 páginas. 

[NUC SAL gua]

   Mucha gente, especialmente el psiquiatra que tienen aquí, me pregunta si voy a aplicarme cuando vuelva a estudiar en septiembre. Es una pregunta estúpida. ¿Cómo sabe uno lo que va a hacer hasta que llega el momento? Es imposible. Yo creo que sí, pero ¿cómo puedo saberlo con seguridad? Vamos, que es una estupidez.

**********



J.D. SALINGER, El guardián entre el centeno, Alianza Editorial, Madrid, 2012 (2006), 279 páginas.

[NUC SAL gua]


   Mucha gente, especialmente ese psicoanalista que tienen aquí, no deja de preguntarme si voy a aplicarme cuando vuelva al colegio en septiembre. En mi opinión, es una pregunta estúpida. Quiero decir, ¿cómo puede uno saber lo que va a hacer hasta que lo hace? La respuesta es que no lo sabe. Yo creo que sí, pero ¿cómo puedo saberlo?. Es una pregunta estúpida, se lo juro.

martes, 15 de outubro de 2013

ARRUGAS, Paco Roca

PACO ROCA, Arrugas, Astiberri, Bilbao, 2007, 100 páginas.

 [...]

**********

   Ya me he leído este cómic bastantes veces, pero no me canso. Es una historia conmovedora que relata la pérdida de memoria del padre del autor. Hace llorar, o echar alguna lagrimilla, porque, a medida que vas avanzando, te das cuenta de lo horrible que es perder la libertad personal. Piensas que no es justo que pase esto a determinada edad, no siempre, y que deberíamos tratar mejor a las personas mayores de nuestro alrededor. A mí me gustó y conmovió mucho, pero sobre todo me hizo pensar. Recomiendo que lo leáis. Además, para los que no quieran leer, por diversas causas, existe también la película dirigida por Ignacio Ferreras, ganadora de un Goya.

SARA MARTÍNEZ LÓPEZ





luns, 14 de outubro de 2013

QUEN SE ASUSTA?


Pois tal como andan os tempos, por que non facer cousas (aínda que ben raras) para ter máis amigos no Facebook?


venres, 11 de outubro de 2013

POEMAS DEL CLAUSTRO, Joaquín Pérez Azaústre & Javier Lostalé


JOAQUÍN PÉREZ AZAÚSTRE & JAVIER LOSTALÉ, Poemas del Claustro, Ayto de León, 2001.

[PC PER poe]


**********
Non podemos reiniciar mal este novo treito do Camiño de Alto Risco se para a nosa primeira entrada eleximos Confesión, unha poética de Javier Lostalé que foi lida, como todos os versos que inclúe o libro, no Claustro da Catedral de León o 22 de xuño de 2011. O noso agradecemento ao camiñante Tino Chao polo agasallo deste poemario que pasa a engrosar a nosa Biblioteca.
**********


CONFESIÓN

   Escribo porque me salva, porque es lo único que me queda, porque fija un sonido, unas luces, el final de un acto amor, el escenario de unas horas de deseo. Escribo porque están conmigo los que ya nunca estarán, porque bajo al mar desde la mesa donde apoyo la cuartilla y me quedo quieto en la memoria de un cuerpo, y prologo unas voces hasta perder la noción del tiempo(días y años juntos, apretados en un instante que me deja sin defensa). Escribo porque al abrir el seno de una palabra encuentro la iluminación última de beso, porque pronuncio a solas mi única verdad: ésa que después desmiento con mi vida. Escribo porque hay un llanto íntimo que me purifica desde que comienzo a hacer signos en el papel, porque poseo las cosas desde su respiración humana y puedo habitar aquello de lo que fui desterrado. Escribo para ser joven y alimentar una esperanza radical, para tener lo que no tengo y escuchar lo que nunca me dijeron. Escribo porque nunca fue más bello el engaño.


Javier Lostalé