Unha muller grande. Tan grande como esta escultura de Belén González.
Unha muller que non debería ter que loitar a cobadazos polo espazo que lle rouba o sexismo dunha sociedade machista, que tanto lle pide a subordinación ao home cando a converte en boneca (en maniquí vivinte, ben disfrazada de símbolo sexual), como cando simplemente a esmaga no xogo ben noxento e aburrido da sumisión.
O noso embigo vén ser a proba: somos todos fillos de nai.
Ler (a estas mulleres e a estes homes) para non esquecer a débeda:
Ningún comentario:
Publicar un comentario