UN FELIZ MUNDO NOVO, Aldous Huxley

ALDOUS HUXLEY, Un feliz mundo novo, Xerais,Vigo, 1996, 257 páxinas.

[NUG HUX mun]

**********

Vaia chorrada! (dispensando), digo eu. “Un feliz mundo novo”, ca! Quen vai crer todas esas parvadas? Si ho, xa sei que é un libro deses que lles din de “ciencia afición” e que non é así para crer nas cousas todas como as pon. Pero así a todo, xa me diredes vós a min, vaia pasada, no mundo feliz ese, que o fai todo cristo con todo dios (facer “o acto”, refírome, vós xa me entendedes) e que está mal visto se nada máis o fas cunha persoa ou con dúas. Quen che me dera a min hoxe que fose así, que ando a dúas velas desde o da equivocación aquela da Marujita! En fin, que lle imos facer. Mellor volvo ao conto, ou sexa ao libro este. Outra cousa é o da droga. Eu xa sei positivamente que iso de endrogarse é unha cousa moi chunga. Positivamente. Pero ti imaxina que inventan unha droga boa, ou sexa, unha que flipas pero que logo non deixa “escuelas” ( é a palabra que lle din na ciencia ao mal que che fai despois a droga), non deixa escuelas nos nenos nin nos adúlteros. E ti imaxina que cha dan de balde no traballo. Iso é imposible, non?, pois así mesmiño che é no conto ese. Non sei se contarvos máis, total para que, como o título da película “deixa o fío, total ...”. Vou seguir un pouco. Alí, no mundo feliz ese, é feliz tododios porque a xente xa nace aprendida e xa nace conforme co que é. Hainos listos, máis listos, tontos e supertontos, que estes nada máis os teñen para traballar coma burros pero así a todo os nachos seica son felices igual porque xa nacen feitos para iso e non lles gusta outra cousa, que mándache moito truco, había ser eu ...! Manipolución xinética creo que lle chaman. Non sei se me estou explicando positivamente. Poderíavos contar máis cousas, que eu o libro lino todiño, porque eu sonvos así algo rarecho ás veces e deume por aí, pero non paga a pena. O nacho que o escribiu debía de ser ben rariño tamén, así coma min ou cousa parecida. Seica o grupo ese de rock, os dors, que o escriben Doors (e total son portas e mais nós non imos por aí poñendo “Poortas”, bueno, meu tío si, que é carpinteiro), seica eses pillaron o nome doutro libro do ghicho este “de dors of de perseixon” (“the doors of the perception”, mira ti que compliqueixon). Eu ese libro non sei que tal estará, pero o que eu vos contei se me queredes facer caso non o leades. Chámase Un feliz mundo novo e o autor é un tal Aldus Jasli, pero xa non volo traduzo eh!

O Nacho