xoves, 21 de decembro de 2017

DESDE BETANZOS PARA TODO O MUNDO..., Tomás Mahía Vázquez

Cos mellores desexos da Comunidade Educativa do IES Francisco Aguiar...


F e l i z           N a d a l


From Betanzos to the world...
Merry Christmas.



Desde Betanzos para todo o mundo...
Feliz Nadal.

Desde Betanzos para el mundo...
Feliz Navidad.



Ilustración: Tomás Mahía Vázquez [1º ESO A]
Traballo gañador do Concurso de Christmas Cards

mércores, 20 de decembro de 2017

REBELIÓN EN VERNE, Marisol Ortiz de Zárate

MARISOL ORTIZ DE ZÁRATE, Rebelión en Verne, Casals, Barcelona, 2015, 208 páxinas.

[NC ORT reb]

Jules Verne está desanimado y acaba de abandonar su novela Dos años de vacaciones. Los protagonistas de la historia se hallan atrapados en una isla del Pacífico, donde el tiempo se ha detenido y el invierno se eterniza. Cansados y desesperados porque la historia no avanza, Briant y Doniphan deciden explorar qué hay más allá del abismo oscuro que interrumpe su aventura y aterrizan en el gabinete de trabajo del escritor. ¿Quién dice que el destino está escrito?

martes, 19 de decembro de 2017

CLUB DE LECTURA: MORIR EN PRIMAVERA



Unha novela con dous relatos, unha historia que contén unha historia para falar da intrahistoria.
Un escritor alemán desexa coñecer a terrible xoventude do seu pai: un adolescente soldado nos estertores da segunda guerra mundial.
Comprendemos que Morir en primavera fora premiada polos estudantes que conceden o Premio San Clemente, porque a materia narrativa e a denuncia antimilitarista suscitan moitísimo interese. Tamén comprendemos algunha das licencias do autor: sería moi difícil relatar en primeira persoa, sen caer no patetismo, as peripecias de Walter; tamén é comprensible que o relato marco e o epílogo carezan da verosimilitude necesaria, pois sérvenlle a Ralp Rothmann para soster a tese: non haberá lugar para a memoria, as nosas pegadas serán finalmente cinza do olvido.

No soundtrack, Schubert e o primeiro lied do Winterreise.




Próxima lectura:




luns, 18 de decembro de 2017

HORA DE LER

HORA DE LER

12ª SEMANA [6ª SESIÓN]

Tempo de cumplir coas tradicións...

A nosa: nesta última semana do 2017 ler a Paul Auster e a Hans Christian Andersen.


Ilustración: Rocío Bonilla

EULÀLIA CANAL &  ROCÍO BONILLA, Los fantasmas no llaman a la puerta, Algar, Alzira, 2016.

venres, 15 de decembro de 2017

REUNIÓN DO CLUB DE LECTURA BIBLOS AGUIAR

Errante y extranjero serás en la tierra.

Luns 18
19:00 horas
Libraría Biblos

Reunión do Club de Lectura Biblos Aguiar

RALF ROTHMANN, Morir en primavera, Libros del Asteroide, Barcelona, 2016.

Y conoció Adam a su mujer Eva, la cual concibió y parió a Caín, y dijo: Adquirido he varón por Jehová. Y después parió a su hermano Abel. Y fue Abel pastor de ovejas, y Caín fue labrador de la tierra. Y aconteció andando el tiempo, que Caín trajo del fruto de la tierra una ofrenda a Jehová. Y Abel trajo también de los primogénitos de sus ovejas, y de su grosura. Y miró Jehová con agrado a Abel y a su ofrenda; Mas no miró propicio a Caín y a la ofrenda suya. Y ensañóse Caín en gran manera, y decayó su semblante. Entonces Jehová dijo a Caín: ¿Por qué te has ensañado, y por qué se ha inmutado tu rostro? Si bien hicieres, ¿no serás ensalzado? y si no hicieres bien, el pecado está a la puerta: con todo esto, a ti será su deseo, y tú te enseñorearás de él. Y habló Caín a su hermano Abel: y aconteció que estando ellos en el campo, Caín se levantó contra su hermano Abel, y le mató. Y Jehová dijo a Caín: ¿Dónde está Abel tu hermano? Y él respondió: No sé; ¿soy yo guarda de mi hermano? Y él le dijo: ¿Qué has hecho? La voz de la sangre de tu hermano clama a mí desde la tierra. Ahora pues, maldito seas tú de la tierra que abrió su boca para recibir la sangre de tu hermano de tu mano: Cuando labrares la tierra, no te volverá a dar su fuerza: errante y extranjero serás en la tierra. Y dijo Caín a Jehová: Grande es mi iniquidad para ser perdonada. He aquí me echas hoy de la faz de la tierra, y de tu presencia me esconderé; y seré errante y extranjero en la tierra; y sucederá que cualquiera que me hallare, me matará. Y respondióle Jehová: Cierto que cualquiera que matare a Caín, siete veces será castigado. Entonces Jehová puso señal en Caín, para que no lo hiriese cualquiera que le hallara. Y salió Caín de delante de Jehová, y habitó en tierra de Nod, al oriente de Edén. 

Génesis 4:1-16.

mércores, 13 de decembro de 2017

LITTERATURE EN NOIR E LITERATURA EN NEGRO




J'accuse...!


 Eu acúsoche, a ti, ao home que me axudou coas bolsas do supermercado. A ti, que me mirabas con afán de posesión detrás da estantería. A ti, que sorrías con autosuficiencia cando as miñas amigas che dicían que eras o máis guapo de todos os meus mozos. A ti, que as desaprobabas a todas elas. A ti, que me dedicabas palabras doces antes de durmir e me mirabas ata ver como as miñas pálpebras se pechaban. A ti, que xogabas cun guecho do meu cabelo coma quen acaricia as crinas do seu cabalo. A ti, porque preferías saír comigo antes que con ninguén máis. A ti, que odiabas todas as miñas saias. A ti, que me traías rosas todos os venres. A ti, que rías e ridiculizabas as miñas películas románticas. A ti, que acudías sempre puntual a buscarme ao traballo. A ti e a todos os vasos que rompiches polos teus enfados ao non verme alí. A ti, que apresabas a miña man entre as túas cando falabas cos teus amigos. A ti, que me mirabas con desprezo se ría demasiado alto. A ti,e ás túas delicadas caricias. A ti, e aos teus bicos na miña pálpebra entumecida polos golpes. A ti, que ao pasar o teu polgar facías esvaecerse as miñas bágoas. A ti que poñías a man enriba do pomo cada vez que tentaba abrir a porta. A ti que me facías cóxegas ata que escachaba coa risa. A ti, e á primeira bofetada que me deches na festa de Ano Novo. A ti, que xogabas horas co noso fillo. A ti,que lle suxeitabas o ombreiro con poderío se quería entrar no baño despois dalgunha das nosas disputas. A ti, que pedías a miña axuda para coser un botón. A ti,que limpabas ofuscado o sangue do baño. A ti, que me dicías o bonita que era e a pouca necesidade que tiña de poñerme maquillaxe. A ti, que vías como cubría as miñas mazaduras. A ti que chorabas as primeiras veces que xurei que me iría. A ti, que rías cando camiñaba cara á porta un dos últimos días que pasamos xuntos. A ti, eu acúsoche. E dígoche que agora camiño pola rúa, coa tranquilidade de saber, que alí onde o meu portazo se oia, onde os meus suspiros se respiren, alí onde alguén comparta o meu pranto. Alí o teu reinado terá rematado. 

 Julia Nieto Mantiñán BAC [1ºD]

luns, 11 de decembro de 2017

HORA DE LER

HORA DE LER

11ª SEMANA [5ª SESIÓN]


Ler en compañía. En compañía de calquera? Pode ser... Aínda que ningún de nós elixe fuxir como Peggy Sue, a protagonista do álbum ilustrado de Federico Delicado
Lonxe do motel, nos pupitres das aulas, estaremos a ler a Rafael Dieste e a Magda Hollander-Lafon.

martes, 5 de decembro de 2017

MUJERES DE CIENCIA, Rachel Ignotofsky




RACHEL IGNOTOFSKY, Mujeres de ciencia, Nórdica / Capitán Swing, Madrid, 2017, 128 páxinas.

[AI IG muj]


«Las mujeres que aparecen en este libro tuvieron que luchar contra los estereotipos para poder desarrollar las carreras que deseaban. Rompieron reglas, publicaron bajo seudónimos y trabajaron por el afán de aprender sin ninguna ayuda.» lemos na Introducción (pp. 6-7) deste libro divulgativo que presenta semblanzas destas 50 intrépidas pioneras que cambiaron el mundo: De Ada Lovelace a Wang Zhenyi, pasando por Hipatia, Elisabeth Blackwell, Hedy Lamarr o Marie Curie.



GERTRUDE ELION [FARMACÓLOGA Y BIOQUÍMICA]

   Gertrude Elion nació en 1918 y creció en el Bronx, en Nueva York. Fue una gran estudiante que adoraba todas las asignaturas del instituto y se graduó pronto, a los quince años. No sabia cuál iba a ser su carrera hasta que su abuelo falleció a causa del cáncer. Decidió dedicar su vida a luchar contra la enfermedad.
   Durante la Gran Depresión, a la hora de contratar a alguien, las universidades dieron prioridad a los hombres. Gertrude se había licenciado con honores en el Hunter College, pero las escuelas superiores no ofrecían ninguna ayuda económica a las mujeres, y los trabajos de química eran escasos. Finalmente, después de muchos trabajos tediosos y de un año de escasez económica, formando parte del programa de posgrado de la Universidad de Nueva York, encontró un lugar en el que poder investigar sobre el cáncer en la compañía farmacéutica Burroughs Wellcome.
   El grupo dejó de utilizar el sistema habitual de ensayo y error para desarrollar fármacos. Junto a George Hitchings, estudió la diferencia existente entre células sanas y células anormales y cómo estas últimas se reproducen, para así poder crear fármacos que destruyan únicamente las células enfermas. Gertrude era la encargada de estudiar los ácidos nucleicos del ADN y de ver cómo podían utilizarse para impedir que los tumores se propagaran.
   Empezó a trabajar mientras estaba acabando su doctorado a tiempo parcial por la noche. Su facultad le pidió que dedicara al doctorado todo su tiempo y que dejara el trabajo, pero éste le gustaba tanto que, en lugar de hacerlo así, lo que abandonó fue el programa de doctorado. Fue la decisión correcta. Gertrude, continuó creando diferentes medicamentos que salvaron miles de vidas. En 1950, creó dos fármacos para tratar la leucemia, con lo que empezó una nueva era en la investigación del cáncer.
   Gertrude continuó trabajando con muchas otras enfermedades. En 1978 se produjo otro gran avance, cuando creó un método mediante el cual los antivirales podían dirigirse con precisión hasta los virus sin dañar células sanas. El fármaco resultante se usa para tratar el herpes y ha sido la base de muchos otros antivirales.
   La investigación farmacológica de Gertrude salvó miles de vidas y logró avances enormes en el tratamiento con fármacos. Cuando se te preguntaba por su éxito favorito, respondía: «No discrimino entre mis hijos».


luns, 4 de decembro de 2017

HORA DE LER


HORA DE LER

10ª SEMANA [4ª SESIÓN]

Nestes primeiros días de decembro poderemos ler o relato de Xosé Cid Cabido ou o de Jesús Zomeño. Non o faremos en soidade nin coa mesma anacrónica elegancia da muller pintada por Jacques-Emile Blanche. 
Pero estaremos a ler...

venres, 1 de decembro de 2017