venres, 18 de decembro de 2015

ESTRAÑOS FENÓMENOS PARANORMAIS NO AGUIAR: PARA...¡NORMAIS!

   Estraños fenómenos paranormais no Aguiar. PARA...! NORMAIS!

   O que está a ocorrer nos últimos anos no Aguiar podería, para algúns, semellar "paranormal". Pero non é outra cousa que os froitos do compromiso coa lectura que son os froitos do entusiasmo e do traballo dun grupo de profesores e profesoras .
   Que teñamos tan cantidade de alumnos e alumnas nos clubes de lectura.
   Que ampliemos eses clubs a nais e pais, persoal non docente ou mesmo xente allea ao centro.
    Que cada vez que se fai un concurso literario, como o de "Chíos de Nadal" (enténdase tweets), "petemos" en cantidade e calidade.
    Todo isto deixa de ser "paranormal" se temos en conta o que agacha de entusiasmo, creatividade e traballo. (para os que se pregunten polas proporcións para ista receta ... recurrimos a unha cita que nos deu o outro día Xosé Manuel Rey: "A arte é un 10% de inspiración e un 90% de transpiración")
    Pois ben, en todo isto unha alegría máis. Un motivo máis para presumir. Sen saber de que xeito, un grupo de alumnos e alumnas ofrecéronse a colaborar como voluntarias e voluntarios nas tarefas da Biblioteca.       Botaron unha man na actividade de agasallo de libros que tivo lugar o 11 de decembro. Agora o grupo de colaboradores vaise encargar, coa axuda do profesorado do grupo de Biblioteca, dos préstamos nos recreos; organizaron eles as quendas. Ademais pediron un lugar no que facer peticións, fixeron un cartel e colocárono no taboleiro...e case o encheron....
   Por todo iso, a comunidade educativa do IES Francisco Aguiar, formada maioritariamente polos vosos fillos, sabe que a ilusión é unha conquista diaria, e non atopa modo mellor de desexaros que nunca deixe de aniñar en vos: Feliz Nadal

mércores, 16 de decembro de 2015

Y PICASSO PINTA EL GUERNICA, Alain Serres


ALAIN SERRES, Y Picasso pinta el Guernica, Alberdania, Irún, 2008, 54 páxinas.


[AI SER pic]

Hai moitos modos de inicarse na comtemplación da arte. Últimamente, empresas editoriais como Alberdania, Serres, Phaidon, Corimbo... facilitan ese achegamento ao público xuvenil desde primorosas edicións (coma esta) que poderían ser un bó agasallo sempre. Tamén nestas festas.

martes, 15 de decembro de 2015

luns, 14 de decembro de 2015

HORA DE LER

HORA DE LER

11ª SEMANA [5ª SESIÓN]

Nesta última semana do primeiro trimestre, pasados os examenes, lendo a Hans Christian Andersen ou a Paul Auster, sentimos moi presente xa ese tempo de feliz descanso e reparación que nos devolve, con tenrura, á infancia. 

Ilustración: Noemí Villamuza

venres, 11 de decembro de 2015

CACHORROS DE ORNITORRINCO EN LA MICROBIBLIOTECA

Existen moitos tipos de bibliotecas, pero só unha pode presumir de apostar tanto pola promoción das formas hiperbreves (en particular, o microrrelato): a Biblioteca Esteve Paluzie de Barberá del Vallés. Entre os seus fondos, que conteñen a máis completa colección de narrativa hiperbreve, xa contan con Cachorros de ornitorrinco.

E así o presentan:


No hi ha res més que ens enorgulleixi tant que tenir en el fons especialitzat del gènere microrelat els llibres dedicats pels seus autors i autores.
I en aquest cas un orgull molt especial, perque des de La Microbiblioteca creiem fonamentalment que l'educació és un dels pilars bàsics per a descobrir la literatura i que si aquesta planta la llavor per conèixer-la, valorar-la i estimar-la no hi haurà aturador al llarg de la vida dels nous lectors, i possibles futurs escriptors i escriptores.
Moltíssimes gràcies a Raquel Vázquez, Francisco Rodríguez Coloma, Pedro Sánchez Negreira i a l'editorial Zaera Silvar, per treballar i editar aquest fantàstic llibre.
Els autors de "Cachorros de ornitorrinco: Teoría del microrrelato y experiencia docente" (Zaera Silvar, 2015) són els i les alumnes de 3er d'ESO de l'IES Francisco Aguiar de Betanzos (A Coruña) del curs 2013-14.
La coordinació d'aquest magnífic projecte es deu a Raquel Vázquez i a Francisco Rodríguez Coloma (A Coruña, 1963), ambdós coadministren el blog de referència dedicat a les microformes literàries Documenta Mínima sota el nom de Colectivo Máximo.







xoves, 10 de decembro de 2015

CLUB DE LECTURA DE ADULTOS: ENCONTRO CON ANXOS SUMAI

Así nacen as baleas é unha novela líquida. Esa foi unha das conclusións dunha fecunda (e divertida) xuntanza coa escritora Anxos Sumai.
Anxos falou da orixe da novela: un traballo sobre a violencia sexista que a levou a analizar o que tamén ocorre no ámbito privado da familia. 
A familia que conforman os donos da ferraxería Cándido oculta, tras o visillo do éxito económico e social, a infelicidade que acaba desencadeando a traxedia, nun mundo no que non hai amor para os seres singulares, que son rexeitados polas súas taras.
Unha historia sobre a amputación emocional, sobre a anomalía, sobre o desafecto... que está sustentada sobre unha arquitectura simbólica na que os encaixes, o funil e a corda e o caldeiro, pero por enriba de toda, a auga, condicionan a mirada intrusa do lector.



mércores, 9 de decembro de 2015

HORA DE LER

HORA DE LER

10ª SEMANA [4ª SESIÓN]


Nesta penúltima semana, entre exame e exame, non podemos deixar de pensar nas próximas vacacións. Por iso, temos tan presente o tempo de Nadal, tanto no relato de O'Henry como no de Manuel Rivas.



Ilustración: Christian Krohg

venres, 4 de decembro de 2015

LOS SINSABORES DEL VERDADERO POLICÍA, Roberto Bolaño

ROBERTO BOLAÑO, Los sinsabores del verdadero policía, Círculo de Lectores, Barcelona, 2012, 296 páxinas.
[NC BOL sin]

Novela de publicación póstuma, pode ser que inacabada, pero ler a Bolaño sempre compensa.

xoves, 3 de decembro de 2015

LIMPEZA DE SANGUE: CLUB DE LECTURA 1º DE BACHARELATO RUBÉN RUIBAL


O SANGUE FAI RUÍDO

   O pasado xoves 19 un  grupo de alumnos de Bacharelato e os seus profesores de Lingua  xuntáronse  nos sillóns da biblioteca do Centro  co gallo de celebrar a primeria reunión do club de lectura do presente curso. Neste amistoso encontro déusenos a oportunidade de dialogar sobre a obra que nos fora emprestada: Limpeza de sangue, de Rubén Ruibal; peza dramática galardoada no ano 2005 co XIV Premio Álvaro Cunqueiro para Textos Teatrais.
   Os temas dos que máis conversamos durante esta xuntanza foron a amizade forxada polos personaxes principais, Fernando e Pantaleón, nunha sala de diálise dun hospital. A pesar de que os dous homes procedían de mundos completamente distintos (un deles sen recursos e adicto a substancias estimulantes, e o outro do alta sociedade corrupta) atópanse con que ambos son enfermos terminais á espera dun transplante de ril, obrigados a facerse mutua compaña.
   Co paso dos días van aflorando novos pensamentos nas súas mentes, e novas curiosidades sobre aspectos cotiáns aos que a vida nos lles dera oportunidade de prestar atención.
   Outro dos asuntos máis debatidos na biblioteca foi o pesimismo narrativo, xa que en toda a obra se nos  trasmite un sentimento negativo e escuro da sociedade na que vivimos hoxe en día. Ademais, a través da figura de Fernando, o autor consegue crear acertadamente unha necesidade de compaixón e empatía que ningún dos outros personaxes acada en toda a trama.
   Co fin da reunión puidemos disfrutar dunhas deliciosas lambetadas acompañadas dunha nova proposta de lectura: A casa de Mango Street,  que estamos desexosos de comezar a ler.

Amaia Tomé


mércores, 2 de decembro de 2015

QUEDAOS EN LA TRINCHERA Y LUEGO CORRED, John Boyne

JOHN BOYNE, Quedaos en la trinchera, Nube de tinta, Barcelona, 2013, 254 páxinas.

[NUC BOY que]

   Todas las noches, antes de dormirse, Alfie Summerfield intentaba rememorar cómo había sido su vida antes de que empezara la guerra. Pero cada día se le hacía más difícil recordarlo todo con claridad.
   Los enfrentamientos habían comenzado el 28 de julio de 1914. Puede que otras personas no recordaran la fecha con tanta facilidad, pero Alfie jamás la olvidaría, porque era su fecha de nacimiento. Había cumplido cinco años ese día, y sus padres le habían organizado una fiesta para celebrarlo, pero solo habían acudido unas pocas personas: la abuela Summerfield, que se sentó a llorar en un rincón con el pañuelo en la mano y empezó a decir: «Estamos acabados, estamos todos acabados», una y otra vez, hasta que la madre de Alfie le dijo que si no se calmaba iba a tener que irse; el Viejo Bill Hemperton, el vecino australiano de la casa de al lado, que tenía unos cien años y hacía un numerito con la dentadura postiza que consistía en sacársela de la boca y volver a metérsela sin utilizar nada aparte de la lengua; la mejor amiga de Alfie, Kalena Janácek, que vivía a tres casas de la suya, en el número seis, y su padre, que era el dueño de la tienda de golosinas de la esquina y llevaba los zapatos más relucientes de toda Londres. Alfie había invitado a casi todos sus amigos de Damley Road, pero esa mañana, una a una, sus madres habían llamado a la puerta de los Summerfield para decir que sus hijos no podrían ir.
   —Hoy no es un día para una fiesta, ¿no crees? —arguyó la señora Smythe del número nueve, la madre de Henry Smythe, que se sentaba delante de Alfie en clase y emitía al menos diez ruidos desagradables todos los días—. Es mejor que la suspendas, querida.

martes, 1 de decembro de 2015

ASÍ NACEN AS BALEAS: ENCONTRO DO CLUB DE LECTURA DE ADULTOS CON ANXOS SUMAI

Aviso para todos os arponeiros da contorna: xa temos data para o encontro con Anxos Sumai na Libraría Biblos. Será o próximo mércores 9 de decembro ás 18:30.

Está previsto que comecemos a falar de Así nacen as baleas. E despois, como sempre, deixarémonos levar polas correntes mariñas ata eso das oito, momento no que cederémoslle a palabra a Víctor Freixanes, que exercerá como documentado presentador da novela de Manuel Portas Lourenço, Xograr, que ven de gañar o  Premio García Barros neste 2015.  


Libraría Biblos
Rúa Santiago, 4
Betanzos
18:30
9 de decembro do 2015




luns, 30 de novembro de 2015

HORA DE LER

HORA DE LER

9ª SEMANA [3ª SESIÓN]

Historias de animais... Eso anda a ler o fermoso galo debuxado por Pablo Gallo
Como ten moita competencia lectora, estará a piques de chegar ao final da historia do elefante de Slawomir Mrozek e, tras unha pequena pausa, comezará a ler O caso do unicornio azul do noso admirado e querido Agustín Fernández Paz.  

xoves, 26 de novembro de 2015

NOCHES BLANCAS, John Green, Maureen Johnson & Lauren Myracle

JOHN GREEN, MAUREEN JOHNSON & LAUREN MYRACLE, Noches blancas, Nube de tinta, Barcelona, 2015, 352 páxinas.
[NUC GRE noc]

Baixo o título Noches blancas e o subtítulo Tres historias de amor inolvidables Nube de tinta edita tres nouvelles ou novelas curtas: El expreso de Jubilee (pp. 7-124) de Maureen Johnson, Un milagro de Navidad muy animado (pp. 125-216) de John Green e La santa patrona de los cerdos (pp. 217-349) de Lauren Myracle.


mércores, 25 de novembro de 2015

TE DOY MIS OJOS: DÍA INTERNACIONAL DA ELIMINACIÓN DA VIOLENCIA CONTRA A MULLER


ICIAR BOLLAÍN, Te doy mis ojos, 2003, 103 minutos.

[DVD TED]

**********
   Algunha excelencia terá esta película para que un crítico cinematográfico tan hipercrítico como Carlos Boyero a calificase coma "La película más estremecedora que he visto sobre el maltrato doméstico." Obtivo sete premios Goya incluíndo Mellor película, mellor dirección, mellor actor e mellor actriz.
   Nós, que non temos o espírito tan hipercrítico, recomendamos Amores que matan, unha curtametraxe de Bollaín, do ano 2000, que mesmo pode ser considerada o borrador de Te doy mis ojos. Amores que matan é un falso documental que procura a reflexión sobre a violencia sexista e mesmo sobre o sexismo irreflexivo que transmite o imaxinario colectivo en cancións infantís (Don Federico...) ou pasodobles que todos os nosos avós bailarían nas festas do patrón.
   Unha boa guía didáctica sobre a película a atoparedes aquí.
**********


martes, 24 de novembro de 2015

MONSTRUO DE OJOS VERDES, Joyce Carol Oates

JOYCE CAROL OATES, Monstruo de ojos verdes, SM, Madrid, 2005, 234 páxinas.


[NUC OAT mon]

O nome de Joyce Carol Oates sempre anda sonando como futurible Premio Nobel de Literatura. Este, certamente, é unha novela menor, pero non por iso deixa de ser unha lectura moi recomendable por é unha narración moi realista que reflicte moi ben os padecimentos dunha familia que sufre a violencia de xénero. Un libro, pois, que pode axudar a concienciar á xuventude para non aceptar como normal calquera tipo de machismo.

luns, 23 de novembro de 2015

HORA DE LER

HORA DE LER

8ª SEMANA [2ª SESIÓN] 

Outra semana a ler, pero non é esta unha semana máis. 
Corresponde ás institucións públicas, e polo tanto, tamén á Escola, loitar para evitar calquera tipo de inxusticia; por iso, no Aguiar empregaremos sempre todas as forzas para concienciar á comunidade na imprescindible erradicación da discriminación sexual e unha das súas peores manifestacións: a violencia contra a muller.
As mulleres que pintou Sylvia Plath desexarían pensar un mundo no que as historias sobre as que escriben estas microrrelatistas colombianas e Paula Carballeira fosen arqueoloxía do pasado, dun terrible pasado...  

venres, 20 de novembro de 2015

LA LECCIÓN DE AUGUST, R.J. Palacio

R.J. PALACIO, La lección de August, Nube de tinta, Barcelona, 2012, 416 páxinas.

[NUC PAL lec]

Sé que soy un niño de diez años normal. Bueno, hago cosas normales: tomo helado, monto en bici, juego al béisbol, tengo una XBox... Supongo que esas cosas hacen que sea normal. Por dentro, yo me siento normal. Pero sé que los niños nomales no hacen que otros niños normales se vayan corriendo y gritando de los columpios. Sé que la gente no se queda mirando a los niños normales en todas partes.



xoves, 19 de novembro de 2015

MADAME BOVARY, Gustave Flaubert

GUSTAVE FLAUVERT, Madame Bovary, Círculo de Lectores, Barcelona, 1996, 528 páxinas.

[NUC FLA mad]

Una casa aberta...
Eso ven sendo a nosa biblioteca si segue a recibir doazóns coma as da nosa compañeira Nieves Calviño.

mércores, 18 de novembro de 2015

VIAXE POR GALICIA, George Borrow

GEORGE BORROW, Viaxe por Galicia, Xerais, Vigo, 1993, 164 páxinas.



   Chegamos a Betanzos ben entrada a tarde. Esta cidade érguese nunha ría a certa distancia do mar e a unhas tres leguas da Coruña. Rodéana por tres lados elevados montes. O tempo, ó longo da maior parte do día, foi grisento e ameazador, e a atmosfera de Betanzos achámola insoportablemente abafante e pesada. Cheiros acedas e noxentos agredían os nosos órganos olfativos dende todas partes. As rúas estaban suxas, así como as casas e, especialmente, a posada. Entramos na corte; estaba estrada de algas podres e outras basuras nas que os porcos andaban a se emborcallar. Moscas enormes e repugnantes zumbaban arredor. —¡Que casa de apestados! —exclamei. Pero non atopamos corte ningunha e, polo tanto, vímonos obrigados a ata-los infelices animáis as suxas cambeleiras. A única forraxe que puidemos obter foi millo. Contra a caída da noite levámolos a beber a un pequeño río que pasa por Betanzos.




CIUDADES DE PAPEL, John Green

JOHN GREEN, Ciudades de papel, Nube de tinta, Barcelona, 2014, 366 páxinas.

[NUC GRE ciu]


   Supongo que a cada quien le corresponde su milagro. Por ejemplo, probablemente nunca me caerá encima un rayo, ni ganaré un Premio Nobel, ni llegaré a ser el dictador de un pequeño país de las islas del Pacífico, ni contraeré cáncer terminal de oído, ni entraré en combustión espontánea. Pero considerando todas las improbabilidades juntas, seguramente a cada uno de nosotros le sucederá una de ellas. Yo podría haber visto llover ranas. Podría haber pisado Marte. Podría haberme devorado una ballena. Podría haberme casado con la reina de Inglaterra o haber sobrevivido durante meses en medio del mar. Pero mi milagro fue diferente. Mi milagro fue el siguiente: de entre todas las casas de todas las urbanizaciones de toda Florida, acabé viviendo en la puerta de al lado de Margo Roth Spiegelman.

martes, 17 de novembro de 2015

A DESAPARICIÓN DE ESME LENNOX: CLUB DE LECTURA 1º DE BACHARELATO

Comezan as reunións dos clubs de lectura de primeiro de bacharelato. 
Onte luns, tivo lugar a xuntanza que reuniu aos lectores da novela de Maggie O'Farrell. Sorrisos, galletas de chocolate, e indagacións pertinentes sobre a natureza perversa dunha sociedade que consideraba obediencia sinónimo de boa educación.









luns, 16 de novembro de 2015

HORA DE LER

HORA DE LER

7ª SEMANA [1ª SESIÓN] 

   Ante a barbarie... e contra a barbarie, seguir a ler, coa pretensión de atopar un sentido (para a falta de sentido), nas palabras de Wislawa Szymborska ou Ricardo Gómez

xoves, 12 de novembro de 2015

A PRIMEIRA VISIÓN, María Lado

MARÍA LADO, A primeira visión, Letras de cal, Compostela, 1997, 32 páxinas.


[PG LAD pri]



...do que gustamos e do que non...


A música derramada pola autopista azul
primeira visión do home-daimon
deslizarme dentro da inconsciencia do cristal
saberme dóce no fotograma coa morte...

Se a mente esperta e acaba o rumor do subconsciente
abre un furado na resurrección
e enterra en sal os meus libros.

Ilustración: María Xosé de la Torre

mércores, 11 de novembro de 2015

BREVE HISTORIA DE LOS LIBROS PROHIBIDOS, Werner Fuld

WERNER FULD, Breve historia de los libros prohibidos, RBA, Barcelona, 2013, 400 páxinas.

[09 FUL bre]

ORDEN, AMOR Y REMORDIMIENTO

Cementerio de Highgate, Londres,  1869. Alumbrándose con la débil luz de un candil, el pintor Dante Gabriel Rossetti abre furtivamente la tumba de su esposa Elizabeth, fallecida siete años atrás. No es un amor enfermizo lo que lo impulsa a verla otra vez, y no queremos saber lo que quedaba de ella. Lo que Rossetti buscaba desesperadamente, acuciado por los remordimientos y el temor a ser descubierto en tan delicada situación, era un pequeño cofre. Audrey Niffenegger cuenta el episodio en su novela Una inquietante simetría, y, aunque parece inventado, es real y constituye un capítulo singular de la historia de la literatura inglesa.
   Elizabeth Siddal fue el gran amor de su vida: una pobre costurera que posaba como modelo para jóvenes pintores hasta que Rossetti la conoció en casa de un colega y la convirtió en su amante. En varios cuadros famosos de los prerrafaelitas, en los que se plasmó el ideal estético de toda una época, encontramos su belleza etérea, roída por la tuberculosis, su mirada apática y sin futuro. Tras diez años de relación, Rossetti finalmente se casó con aquella mujer marcada por la muerte, que fallecería después de dar a luz a una hija muerta. El desconsolado poeta metió en un cofrecillo el único manuscrito que contenía todos sus poemas y lo enterró con su amada, envuelto en sus largos cabellos. Hurtaba sus versos a sí mismo, a sus amigos y a la posteridad, para entregárselos como un don exclusivo y eterno a su venerada esposa.

martes, 10 de novembro de 2015

DELIRIO: SEGUNDA REUNIÓN DO CLUBE DE LECTURA DE ADULTOS

Afortunadamente, a confortable sala da Libraría Biblos vai quedando pequena para todos os lectores que se suman ao Club de Adultos. 
Nesta ocasión, tocaba falar da novela de David Grossman Delirio
Quedou ben claro que o texto en cursiva, aínda que de lectura fatigosa, tiña sentido para reflictir a perniciosa ficcionalización da vida que fai Shaul, o deplorable maltratador e controlador Shaul ao que o narrador concede o privilexio de ofrecer ao lector o seu enganosamente amable punto de vista. Deste xeito, quedan ocultos os padecimentos e as renuncias da súa dona, Elisheva (tal vez a personaxe menos conseguida), que un lector atento debe reconstruir.
Entre as virtudes do texto, o clima: unha viaxe entre a oscuridade da noite nun Volvo que atravesa un país, Israel, militarizado. Tamén o retrato psicolóxico de Esther, a cuñada á que Shaul inocula o virus da infelicidade nun final que invita a pensar nunha nova historia, tamén, desacougante.
A calquera, en calquera momento da súa vida, pode asaltarlle a idea de reflexionar sobre o tempo vivido, o tempo consumido, o tempo perdido. Moitas veces podemos chegar á consideración, esta vez con Pessoa Ao volante do Chevrolet pela estrada de Sintra, que nas vidas dos outros está a felicidade simplemente porque esa vida não é a minha.
Despois de ler esta novela queda claro que a realidade sempre é unha construción persoal. Tamén que convén poder ter con quen compartirla, buscar puntos de intersección, evitar o perigo do illamento doloroso, do delirio. Por iso, para solventar ese abismo é oportuno despertar. Claro que, como di Esther, Lo más difícil es despertar a quien se hace el dormido.