[PG MOR ele]
Eu quero darche as grazas, meu amado,
mais grazas e palabra torpe e fría
para cantar en luz esta elexía
ó tempo de arredarme do teu lado.
Canto chorei por ti... O noso fado
foi unha crua e pérfida ironía:
matou o xeo negro ó sol do día
e o chumbo ardente ó aire sosegado.
Por seres auga e luz na cega sede
eu quero darche as grazas... Mais lamento
non ser verba de amor, música pura,
nin pomba morna que a friaxe alede,
nin faísca de orballo, luz de vento.
...Só silencio que treme en noite escura.
Ningún comentario:
Publicar un comentario