Unha moi proveitosa tarde a que nos permitiu escoitar, da voz do propio autor, as motivacións que levaron a Miguelanxo Prado a crear Presas fáciles.
Nós disfrutamos da lectura de máis de dous anos dun traballo que esixiu documentación (perfecto o respeto á verosimilitude) e invención.
É certo que Presas fáciles responde ás estratexias de composición do xénero policial, pero, nesta novela gráfica, o lector atopa un análisis socio-político da súa contemporaneidade, e, por iso, mesmo pode ser considerada unha obra de realismo social e denuncia política.
Unha historia sobre a vinganza como exercicio de reparación.
Despois de ter lido, no 2017 El arte de volar (Antonio Altarriba & Kim), e no 2018, Presas fáciles, queda reiterado o desexo de repetir a experiencia no próximo curso.
Ningún comentario:
Publicar un comentario