Os alumnos de 3º de ESO, (moi ben) dirixidos, por segundo ano consecutivo, por Xosé Manuel Rey Bao, están a participar no programa Fotografía en curso. Próximamente iremos subindo os seus traballos. Hoxe, comezamos co relato que escribiu Paula Sánchez Regueiro como pé de foto desta imaxe de Xavier Miserachs.
***
Recordó cando Paco chegam con vinte anos...tina tantos sonos, tantas ganas de cambiar o mundo, tantas ideas... A min tocoume a peor parte, non hai nada como que te poñan a un home novo ao lado. El sempre facía propostas e eu era o encargado de dicirlle que se limitara a facer as contas que lle mandaban. Aos 25 anos, Paco vivía agobiado, vía pola fiestra como a xente da praza máis nova xogaba e ría. El tamén quería... pero xa non tiña tempo. Con 30 anos o ascenderán. A súa muller chamaba constantemente para recordaille que pasara tempo co seu filio, pero el sempre lle dicia que tina moito traballo. Miraba pola fiestra como os país pasaban tempo cos seus fillos, de todas as idades. Cando cumpriu os 40, Paco xa tiña una marcada rutina. Case nin daba ideas, nin falaba. A monotonía asolara a súa vida. Sentábase no seu sitio e metía a súa triste mirada nos miles de papéis enriba da mesa. Xa nin miraba pola fiestra. Aos 45, o seu fillo morrera por un accidente. El metérase no seu traballo como levaba facendo tantos anos, non puidera nin disfrutar do seu único pequeño... Aos 50, eu xa nin traballaba alí, pero chamoume para contarmo. supoño que era o seu único "amigo" xa que so ía ao traballo...despedirano por alguén máis novo, xa que el non se recuperara ben do ocorrido co seu filio. Cando saía cruzouse co rapaz: os seus ollos apagados miraron os do novo traballador, que transmitía ilusións e ganas de vivir na súa mirada... non
puido evitar soltar unha pequeña lágrima.
puido evitar soltar unha pequeña lágrima.
Ningún comentario:
Publicar un comentario