[NG LIS cha]
Vivo no último piso dun dos edi cios máis altos dunha vila mariñeira. A situación converte a miña casa nunha atalaia privilexiada. Desde a miña habitación, orientada ao Sur, vexo as praias, o porto e a ría. O sol e a lúa.
Ao carón da ventá, unha mesa na que escribo. Nela teño pousados uns prismáticos para ver os barcos e comprobar de que país proceden os centos de iates que fondean nesta rada protexida de todos os ventos. Con eles gústame xogar ás adiviñas. Antes de ver a bandeira, imaxino de onde son polas maneiras de manobrar, pola feitura do casco ou pola orde coa que estiban os aparellos na cuberta. Sempre adiviño a procedencia da maioría deles.
Onte aconteceu algo que nunca tiña visto.
Ningún comentario:
Publicar un comentario